Σύννεφα μαύρα
σκέπασαν τον ουρανό.
Στο φώς του ήλιου
εμπόδιο απλώθηκε
το γκρίζο χρώμα
της μελαγχολίας τους
Προσπέφτω
με χέρια υψωμένα
προς τον ουρανό
Μιά ηλιαχτίδα ζητάω
να μ’ αφήσει να κλέψω
απ’ τον ζωοδότη ήλιο
Να αρπαχτώ
από το ολόλαμπρο φως της
Να αναγεννηθεί
στην καρδιά μου η ελπίδα
Να αναζωπυρωθεί η φλόγα
την ψυχή μου να κινήσει
Σαν ακροβάτης
να πιαστεί απ’ την χρυσή αχτίδα
Πορεία γύρω από την γη
να ακολουθήσει
Χαϊδεύοντας με ζωογόνο φως
κάθε πληγή της
Ενας παράδεισος
στον άνθρωπο δωρίστηκε
Αν μιά αχτίδα του
ο ήλιος μ’ άφηνε να κλέψω…
Τα μαύρα σύννεφα του ουρανού
με το φώς της να τα διαλύσω
Να μη μπορεί η συνείδηση μας
την τυφλή να προσποιείται
Να καταλάβουμε
συγκάτοικοι στην γη μας
που αργοπεθαίνει
Εμείς εγωιστές και αγνώμονες
Το δώρο της ζωής
Το καταστρέψαμε
Αγλαΐα Λαΐδα Κεφαλά
17/10/2020
Εν πλω 