Ταξίδια ψυχής
Σαν ένα χάδι
του αέρα απαλό
που αγγίζει να ξυπνήσει
κάποιο όνειρο παλιό
Ενα αγκάλιασμα
γαλάζιο του ουρανού
με την ανάλαφρη
ψυχή ενός παιδιού
Ένα χαμόγελο
του ήλιου λαμπερό
σε ένα ανυποψίαστο
αθώο πρωινό
Ενα τραγούδι
των αγγέλων στη ζωή
στο αντάμωμα του τέλους
με μια νέα αρχή
Αγλαΐα Κεφαλα
Σε μιά μοναχική ακτή
κρυμμένη απο τα βράχια
κάθησε να ανασάνει
και από σκέψεις σκοτεινές
ο νους της να ξεφύγει
Εδυε ο ήλιος και στόλιζε
με χρώμα χρυσοκόκκινο
θάλασσα κι ουρανό
Η αμμουδιά διαμάντια γέμισε
και του ήρεμου κυμματισμού
δεχότανε τα χάδια
Το βλέμμα της στον ορίζοντα
άφησε να χαθεί
και φάνηκε στα μάτια της
λίγη κλεμμένη λάμψη
Το σώμα της λαχτάρησε
της θάλασσας το χάδι
Στην αγκαλιά της βούτηξε
και κολυμπώντας μάκρυνε
γρήγορα απ’ την στεριά
κι από ό,τι την πονούσε
Οι σκέψεις της ξεθώριασαν
και άρχισαν να μοιάζουν
με ρούχα κάποιου αυτόχειρα
στην άμμο αφημένα
Του δειλινού η ομορφιά
στα μάτια καθρεφτίστηκε
πριν βυθιστεί στην λήθη
Σαν απομεινάδι από ναυάγιο
στην θάλασσα επέπλεε
που όσο βάθαινε, άλλαζε
χρώμα και μορφή
Αφύσικα ακίνητη και σκοτεινή
δίχως το φώς των αστεριών
πάνω στον μαύρο ουρανό
Τριγύρω της και μέσα της
αμετρίαστο,αμάλαγο κενό
κι απόκοσμη σιωπή
Μα κι αν το μυαλό της
διάλεξε πρόθυμα την φυγή
η ελπίδα, η φλόγα της ψυχής
δεν την εγκαταλείπει
“Στην θάλασσα της θλίψης
παραδίνεσαι,ξύπνα από
τον μαύρο ύπνο σου”
Το ψέμα της γαλήνης
μεσ’ το μυαλό της
τάραξε η δυνατή φωνή
Σαν την φωτιά το αίμα της
ξανακυλά στις φλέβες
Η οδύνη ξυπνάει το σώμα της,
φιλιώνει με τον φόβο
σύμμαχο να τον έχει
για να νικήσει τον εχθρό,
τον ίδιο τον εαυτό της
Να τον τραβήξει μακριά
απ’ τη θάλασσα της θλίψης
Κάτω από έναστρο ουρανό
το στίγμα της να βρεί,
πορεία να χαράξει
Ταξίδι γυρισμού προς την ακτή
που περιμένει η ζωή της
Ανέτειλε κι έβαφε ροδοκόκκινο
τον ουρανό ο ήλιος
Η νέα μέρα γεννιότανε
και η νέα της ζωή
σε μία μοναχική ακτή
Αγλαΐα Κεφαλά
(21-6-2022)
illustration by Richa Thakka
Να φύγω θέλω απόψε
να λευτερωθώ
Με ένα όνειρο της νύκτας
να πετάξω
σε άλλο κόσμο
με καθάριο Ουρανό
τα αστέρια να αγγίξω
Απο το φώς τους
να καώ
Για πάντα φώς
να γίνω
Μέσα στό όνειρό μου
να κρυφτώ
Για να ξεχάσω
και να ξεχαστώ
19 του Μάη
Αγλαΐα Κεφαλά (ανέκδοτη συλλογή )
Από παιδικές ψυχές
γεννιέται η χαρά
Από παιδικές φωνές
κι αβίαστα γέλια
Από καρδούλες
που χτυπάνε
δυνατά και γρήγορα
παίζοντας ανέμελα
παιδικά παιχνίδια
Μέσα από την αθωότητα
αναβλύζει η Χαρά
Φως και ελπίδα
αυτού του κόσμου
Αγλαΐα Κεφαλά
27-5-2021
Εμπνευσμένο από τον πίνακα με θέμα
“Η Χαρά” του Νικόλαου Γύζη
Να περπατάς
Με ένα χέρι,με ένα πόδι
Με τα μάτια σου
να ατενίζουν
γαλάζιους ορίζοντες
Παιδί να γίνεσαι
που σκαρφαλώνει
σε ένα άσπρο σύννεφο,
όμοιο με το φτερωτό άλογο
του χθεσινοβραδινού
παραμυθιού
Κραδαίνοντας κάθε αυγή
ένα ξύλινο σπαθί
Πετώντας προς τον ήλιο
να σκοτώνεις τον Φόβο
Τον κακό δράκο
που κρύβεται στο σκοτάδι
και τρέφεται με όνειρα
Να γιορτάζεις
για κάθε νίκη σου
κάνοντας μία βόλτα
στα αστέρια την νύχτα
Με φαντασία παιδιού
που οδηγεί τον ζωγραφιστό
πύραυλό του στην σελήνη
Κι όταν ο πόνος
σου θυμίζει
πως το κορμί σου
το διεκδικεί ο χρόνος,
να περπατάς ξανά.
Με ένα χέρι, με ένα πόδι
με την ψυχή να περπατάς
Ως να τελειώσει
ο δρόμος σου
Αγλαΐα Κεφαλά
5/8/2020
Μέσα στο μυαλό μου
έφτιαξα έναν κόσμο
κρυμμένο από από την
σκληρότητα της απατηλής
πραγματικότητας
Εκεί ο ήλιος λάμπει πάντα
Φωτίζει χρώματα αμόλυντα
από την θόλωση της ψευτιάς,
της μικροπρέπειας, της κακίας
Συχνά καταφεύγω, δραπέτης
από την φυλακή μου
στον κρυφό μου κόσμο
για να βρώ ξανά εκείνο
το ξένοιαστο παιδί
Κυλιέμαι ξανά στο πράσινο
της ανέφελης αθωότητας
Ξεπλένω την σκοτεινιά
από τις σκέψεις μου
σε μία παραμυθένια λίμνη
Παίζω κυνηγητό με χρωματιστά
παιδικά όνειρα, ανάλαφρα
Στολίζω την ψυχή μου
με λουλούδια σαν αυτά
που είχα ζωγραφίσει
στο πρώτο παιδικό μου
τετράδιο που εωδίαζαν
στον παιδικό νού σαν αληθινά
Γεννιέμαι ξανά από την αρχή
Αγαπώντας ότι έζησα
Ότι είναι ζήσω
Μα πάντα δραπέτης
στον κόσμο της ανάλαφρης
της καθάριας παιδικής μου
πραγματικότητας
@Αγλαΐα Λαΐδα Κεφαλά
30/9/2019
Πέτα ψυχή
δεν υπάρχουν όρια
μήτε τέλος
Παιχνίδια παίζει ο νούς
να μη βαριέται
Μη ξεγελιέσαι, ψυχή
Ανοιξε τα φτερά σου
Στην αιώνια αλήθεια σου
Λεύτερη πέτα
19/1/2018 @Αγλαΐα Λαΐδα Κεφαλά
Ελα, πιάσου απο την ψυχή μου
η ζωή μας περιμένει
Τα πρωινά που αγαπήσαμε
Οι ηλιόλουστες μέρες
Οι μοναχικές νύχτες,περιμένουν
να τις ζήσουμε
Ο πόνος που σε λύγισε
καταδικασμένος είναι να στέκει εκεί
Σε μία στιγμή του χρόνου
Διπλής προδωσίας αδυσώπητο,
αναπάντεχο χτύπημα
Εμάς δεν μας φυλακίζει
η απελπισία και οι μαύρες σκέψεις
Παιδί ήσουν ακόμα
όταν πρωτογνώρισες την οδύνη
Με πληγωμένα φτερά πρωτοπέταξες
Ελα, αγαπημένη
άνοιξε πάλι τα φτερά σου
Δές πόσο δυνατά έχουν γίνει!
Ελα πιάσου απο την ψυχή μου
Αγλαΐα
Λαΐδα
Λίτσα
Lilly
Αννα
Μαρία
Ελένη
Κατερίνα ……
Aglaia Laida Kefala
9/7/2019
Δεν χάθηκαν στο πέρασμα
του χρόνου τα αληθινά
λόγια αγάπης των εραστών
Στων ποιητών κατέφυγαν
τις αγνές ψυχές, τις ευάλωτες
Αιώνια ξεχειλίζουν
λουσμένα στο φώς τους
σαν αυτόφωτα αστέρια
Σαν θάλασσες ζωγραφισμένες
με πολύχρωμα συναισθήματα
Σαν ιερά αφιερώματα των αγγέλων
σε έναν χαμένο παράδεισο
που αρνήθηκε ο άνθρωπος ,
για ένα ψέμα
Ψεύτικος ο κόσμος,
περαστικές σαν λευκά σύννεφα
οι ψυχές των ποιητών
Αγλαΐα Κεφαλά
30/10/2018
Σήμερα ας φορέσουμε το χαμόγελό μας
Εκείνο που ξεχάσαμε μέσα στο μπαούλο
μαζί με τα παιχνίδια τα παιδικά μας
Κι αν είναι πληγωμένο απο τα χρόνια
δώστε του λίγη αγάπη για να γιάνει
Να φωτιστεί αυτός ο γκρίζος κόσμος,
την ψυχή μας να ζεστάνει
@Αγλαΐα Κεφαλά
29/1/2019
Χρωματίστε την κάθε ‘μέρα
βουτώντας το πινέλο σας
στην παλέτα της ψυχής σας.
Τα ομορφότερα χρώματα
Θα τα βρούμε σε αυτά
που νιώθουμε,
μα δύσκολα τα βλέπουμε
Ας τα απλώσουμε
στον υλικό κόσμο μας
με γενναιοδωρία.
Για να μπορέσουμε
να τα δούμε και εμείς,
πρέπει να τα μοιραστούμε
με ανιδιοτελή αγάπη.
Δεν χρειάζεται να ζητάμε
ανταλλάγματα απο την ζωή
Εξάλλου για τίποτα υλικό
δεν ενδιαφέρεται η ψυχή
Παρα μόνο για των στιγμών
τα χρώματα και την λάμψη
και της Αγάπης το αιώνιο
το Φώς.
22/12/2018
@Αγλαΐα Κεφαλά
Εν πλω 