Ταξίδια ψυχής
Από παιδικές ψυχές
γεννιέται η χαρά
Από παιδικές φωνές
κι αβίαστα γέλια
Από καρδούλες
που χτυπάνε
δυνατά και γρήγορα
παίζοντας ανέμελα
παιδικά παιχνίδια
Μέσα από την αθωότητα
αναβλύζει η Χαρά
Φως και ελπίδα
αυτού του κόσμου
Αγλαΐα Κεφαλά
27-5-2021
Εμπνευσμένο από τον πίνακα με θέμα
“Η Χαρά” του Νικόλαου Γύζη
Να περπατάς
Με ένα χέρι,με ένα πόδι
Με τα μάτια σου
να ατενίζουν
γαλάζιους ορίζοντες
Παιδί να γίνεσαι
που σκαρφαλώνει
σε ένα άσπρο σύννεφο,
όμοιο με το φτερωτό άλογο
του χθεσινοβραδινού
παραμυθιού
Κραδαίνοντας κάθε αυγή
ένα ξύλινο σπαθί
Πετώντας προς τον ήλιο
να σκοτώνεις τον Φόβο
Τον κακό δράκο
που κρύβεται στο σκοτάδι
και τρέφεται με όνειρα
Να γιορτάζεις
για κάθε νίκη σου
κάνοντας μία βόλτα
στα αστέρια την νύχτα
Με φαντασία παιδιού
που οδηγεί τον ζωγραφιστό
πύραυλό του στην σελήνη
Κι όταν ο πόνος
σου θυμίζει
πως το κορμί σου
το διεκδικεί ο χρόνος,
να περπατάς ξανά.
Με ένα χέρι, με ένα πόδι
με την ψυχή να περπατάς
Ως να τελειώσει
ο δρόμος σου
Αγλαΐα Κεφαλά
5/8/2020
Μια τραμουντάνα
φύσηξε μέσα στο λιμανάκι,
ξαφνιάζοντας τα ατάραχα
πριν μια στιγμή νερά
Κουνήθηκαν με ένα ρυθμό
δεμένες πλάϊ πλάϊ
οι βάρκες σαν χορεύτριες
Με χρώματα της θάλασσας
της γής, του ουρανού,
χορεύουν στολισμένες
Με της αρμύρας το άρωμα
τις ραίνει ο αέρας
απ’των κυμάτων τις λευκές
της θάλασσας κορφές
Στον ουρανό τα σύννεφα
κυνήγησε ο βοριάς
και λάμπει καταγάλανος
Του ήλιου η ανατολή
μιά πινελιά του δίνει
χρυσοπορτοκαλί
Το λιμανάκι χαίρεται
τις πρώτες ηλιαχτίδες
Θαλασσοπούλια παίζουνε
παιχνίδια στον αέρα
Με δύναμη φωνάζοντας
γιορτάζουν τη ζωή
Κι ύστερα πετούν ψηλά
βουτώντας με ταχύτητα
στης θάλασσας τσ κύματα
αφρόψαρα να πιάσουν
Τι εξαίσια ζωής γιορτή!
Τι χρώματα, τι αρώματα,
τι ήχοι θεϊκοί, τι εικόνα!
Το στήθος ξάφνιασε η καρδιά
χτυπώντας με λαχτάρα
για τα αλλοτινά, τα ανέμελα
της νιότης της ταξίδια
Στο παρελθόν ανήκουνε
τα χρόνια που έχουν φύγει
Στις αναμνήσεις φύλαξες
τις πιό όμορφες στιγμές σου
Τώρα σε προσκαλεί η ζωή
να απολαύσεις την γιορτή
Στην προκυμαία στέκεσαι
να νιώσεις τον αέρα
που φέρνει σταγόνες θάλασσας
πάνω στο πρόσωπό σου
Ελεύθερα ανεμίζουνε
τα ασημένια σου μαλλιά
λουσμένα στο φώς του ήλιου
Τα χέρια διάπλατα ανοίγεις
ευγνώμονας για την γιορτή
Για τα δώρα της κάθε μέρας
Γίνεσαι η ωραιότερη μορφή
μες ‘την εικόνα μιάς στιγμής
Απ’ την ζωή ζωγραφισμένης
πάνω στου απείρου τον καμβά
Αγλαΐα Κεφαλά
27/7/2020
Εν πλω 