Category: Poems by Aglaia Kefala

Αυτές τις μέρες κάνει παγωνιά

Τα τζάμια των παραθύρων

των ζεστών σπιτιών θολώνουν

και μόνο τα λαμπάκια

τα γιορτινά των Χριστουγέννων

αχνοφαίνονται, να αναβοσβήνουν

Σκέφτομαι συνέχεια εσάς

που δεν έχετε ένα καταφύγιο

για να φυλαχτήτε απ’ τον χιονιά

Εσάς ανθρώπους άστεγους,

καταναλωμένους, πεταμένους

σαν απορρίματα στις σκοτεινές

γωνίες της σύγχρονης κοινωνίας.

Εσάς σκυλάκια και γατάκια,

ζεστή συντροφιά της μοναξιάς,

εξημερωμένα, χρησιμοποιημένα

και ξεχασμένα στους δρόμους.

Εσάς αγαπημένα μου περιστέρια,

που λουφάζεται στο απέναντι γείσο

της σκεπής ενός μπαλκονιού

Σπουργίτια που κρύβεστε γαντζωμένα

στα κλαδιά των μικρών δένδρων

που προσπαθούν να μεγαλώσουν

στα παρτέρια ενός πράσινου κόσμου

Επιβιώνει πολλά χρόνια μαζί μου

σε ένα βορινό ρετιρέ, δυτικά μίας πόλης

λόγω μεγάλης αγάπης και φροντίδας

Εναν σύγχρονο κόσμο φτιάξαμε

άσκεφτα οι άνθρωποι, με πέτρινη καρδιά.

Καταστρέφοντας έναν φυσικό κόσμο

που ανήκε σε όλα τα πλάσματά του

Ποιός θα μας λυπηθεί , όταν δεν θα

υπάρχει κανένα καταφύγιο και για μάς?

@Αγλαΐα Κεφαλά

27/12/2018

Χρωματίστε την κάθε ‘μέρα

βουτώντας το πινέλο σας

στην παλέτα της ψυχής σας.

Τα ομορφότερα χρώματα

Θα τα βρούμε σε αυτά

που νιώθουμε,

μα δύσκολα τα βλέπουμε

Ας τα απλώσουμε

στον υλικό κόσμο μας

με γενναιοδωρία.

Για να μπορέσουμε

να τα δούμε και εμείς,

πρέπει να τα μοιραστούμε

με ανιδιοτελή αγάπη.

Δεν χρειάζεται να ζητάμε

ανταλλάγματα απο την ζωή

Εξάλλου για τίποτα υλικό

δεν ενδιαφέρεται η ψυχή

Παρα μόνο για των στιγμών

τα χρώματα και την λάμψη

και της Αγάπης το αιώνιο

το Φώς.

22/12/2018

@Αγλαΐα Κεφαλά