Το καταφύγιο

Μέσα στο μυαλό μου

έφτιαξα έναν κόσμο

κρυμμένο από από την

σκληρότητα της απατηλής

πραγματικότητας

Εκεί ο ήλιος λάμπει πάντα

Φωτίζει χρώματα αμόλυντα

από την θόλωση της ψευτιάς,

της μικροπρέπειας, της κακίας

Συχνά καταφεύγω, δραπέτης

από την φυλακή μου

στον κρυφό μου κόσμο

για να βρώ ξανά εκείνο

το ξένοιαστο παιδί

Κυλιέμαι ξανά στο πράσινο

της ανέφελης αθωότητας

Ξεπλένω την σκοτεινιά

από τις σκέψεις μου

σε μία παραμυθένια λίμνη

Παίζω κυνηγητό με χρωματιστά

παιδικά όνειρα, ανάλαφρα

Στολίζω την ψυχή μου

με λουλούδια σαν αυτά

που είχα ζωγραφίσει

στο πρώτο παιδικό μου

τετράδιο που εωδίαζαν

στον παιδικό νού σαν αληθινά

Γεννιέμαι ξανά από την αρχή

Αγαπώντας ότι έζησα

Ότι είναι ζήσω

Μα πάντα δραπέτης

στον κόσμο της ανάλαφρης

της καθάριας παιδικής μου

πραγματικότητας

@Αγλαΐα Λαΐδα Κεφαλά

30/9/2019

Τα φτερά της ψυχής

Πέτα ψυχή
δεν υπάρχουν όρια
μήτε τέλος
Παιχνίδια παίζει ο νούς
να μη βαριέται

Μη ξεγελιέσαι, ψυχή
Ανοιξε τα φτερά σου
Στην αιώνια αλήθεια σου
Λεύτερη πέτα

 19/1/2018 @Αγλαΐα Λαΐδα Κεφαλά

Περαστικές ψυχές

Δεν χάθηκαν στο πέρασμα

του χρόνου τα αληθινά

λόγια αγάπης των εραστών

Στων ποιητών κατέφυγαν

τις αγνές ψυχές, τις ευάλωτες

Αιώνια ξεχειλίζουν

λουσμένα στο φώς τους

σαν αυτόφωτα αστέρια

Σαν θάλασσες ζωγραφισμένες

με πολύχρωμα συναισθήματα

Σαν ιερά αφιερώματα των αγγέλων

σε έναν χαμένο παράδεισο

που αρνήθηκε ο άνθρωπος ,

για ένα ψέμα

Ψεύτικος ο κόσμος,

περαστικές σαν λευκά σύννεφα

οι ψυχές των ποιητών

Αγλαΐα Κεφαλά

30/10/2018