Αξέχαστη

Θυμάμαι εσένα, με μάτια χαμένα, 

σε άγνωστο κόσμο χωρίς γυρισμό.

Θυμάμαι, τα δυό σου τα χέρια

απ’ τις αλυσίδες φρικτά πληγωμένα ,

τις ενέσεις στις φλέβες

για λίγη γαλήνη

Στ’ απαίσιο εκείνο του πόνου κρεβάτι

σε είχαν δεμένη, τρελή, ξεχασμένη.

Τα έργα ανθρώπων θυμίζεις σε ‘μένα

που ενώ δολοφόνοι δεν είναι δεμένοι

Ο πόνος σου μου χει δώσει τα όπλα 

να μάχομαι ακόμα του μυαλού

τα σκοτάδια, με ψυχή σαν λαμπάδα 

που φέγγει της αγάπης το φως.

Μακάρι να μπορούσες να δεις.

στο χώμα να σκάβουν 

να κρυφτούν τυφλωμένοι,

της ζωής σου, της ζωής μου,

οι κολασμένοι.

Η ζωή σου που άδικα χάθηκε

στης οδύνης τον κόσμο

και πόνος που είδα στα μάτια σου  

για πάντα χαράκτηκαν

στην παιδική μου μνήμη

Αγλαΐα Κεφαλά 

5/11/198

“Για την θεία μου που έζησε και πέθανε σαν ένα αθώο παιδί “

Alexander Gunin art