Αυτές τις μέρες κάνει παγωνιά
Τα τζάμια των παραθύρων
των ζεστών σπιτιών θολώνουν
και μόνο τα λαμπάκια
τα γιορτινά των Χριστουγέννων
αχνοφαίνονται, να αναβοσβήνουν
Σκέφτομαι συνέχεια εσάς
που δεν έχετε ένα καταφύγιο
για να φυλαχτήτε απ’ τον χιονιά
Εσάς ανθρώπους άστεγους,
καταναλωμένους, πεταμένους
σαν απορρίματα στις σκοτεινές
γωνίες της σύγχρονης κοινωνίας.
Εσάς σκυλάκια και γατάκια,
ζεστή συντροφιά της μοναξιάς,
εξημερωμένα, χρησιμοποιημένα
και ξεχασμένα στους δρόμους.
Εσάς αγαπημένα μου περιστέρια,
που λουφάζεται στο απέναντι γείσο
της σκεπής ενός μπαλκονιού
Σπουργίτια που κρύβεστε γαντζωμένα
στα κλαδιά των μικρών δένδρων
που προσπαθούν να μεγαλώσουν
στα παρτέρια ενός πράσινου κόσμου
Επιβιώνει πολλά χρόνια μαζί μου
σε ένα βορινό ρετιρέ, δυτικά μίας πόλης
λόγω μεγάλης αγάπης και φροντίδας
Εναν σύγχρονο κόσμο φτιάξαμε
άσκεφτα οι άνθρωποι, με πέτρινη καρδιά.
Καταστρέφοντας έναν φυσικό κόσμο
που ανήκε σε όλα τα πλάσματά του
Ποιός θα μας λυπηθεί , όταν δεν θα
υπάρχει κανένα καταφύγιο και για μάς?
@Αγλαΐα Κεφαλά
27/12/2018
Εν πλω 