Ο κήπος είχε ξεχαστεί
στην άκρη της ψυχής μου
Ξερόκλαδα φυτρώνανε κι αγκάθια
που ματώνανε τις σκέψεις
αν τολμούσαν, να φτάσουν ως εκεί
Πίσω απ’ τις πόρτες
τις βαριές, τις διπλοκλειδωμένες
τα όνειρα σιγοσβήνανε
κάτω απ’ τον γκρίζο ουρανό
του ξεχασμένου κήπου
Στο απάτητο του χώμα
που με τα χρόνια πέτρωσε
και έμοιαζε με βράχο,
ούτε ένα αγριολούλουδο
μπορούσε να φυτρώσει
Τα θαύματα λένε γίνονται
κι ας μη τα περιμένεις.
Οπως την μέρα που έγειρες
νεογέννητη, σαν ήλιου φώς
μέσα στην αγκαλιά μου
Πάνω στον βράχο φύτρωσε
ένα τριανταφυλλάκι
Μπουμπούκι ακόμα,
γέμισε τον κήπο ομορφιά
Τον κόσμο μοσχοβόλησε
κι ο γκρίζος ουρανός,
απο το φώς του έλαμψε
και έγινε γαλανός
Για την Κέλλυ μου
Αγλαΐα Κεφαλά
21/1/2016
Εν πλω 